Panoramiczne Kioto

Kioto - turystycznie

Z okazji zbliżających się świąt zafundowałem sobie prezent w postaci całodniowej wycieczki po Kioto. Dla niewtajemniczonych wyjaśniam, że Kioto to dawna stolica Japonii, skarbnica historii i tradycji - ot taki nasz Kraków z mnóstwem zabytków.

Arashiyama

Arashiyama mieści się na zachód od Kioto. Słynie głównie z parku z biegającymi na wolności małpami, świątyni Tenryū-ji, mostu Togetsukyō i bambusowego lasu. Miejsce piękne zwłaszcza jesienią kiedy to okoliczne góry z zielonych zamieniają się złoto-czerwone.

Nie miałem wcześniej czasu żeby się tam wybrać i zrobiłem to dopiero teraz - ostatniego dnia iluminacji, kiedy to okoliczne świątynie i ogrody są podświetlone. Podobnie jak w Kobe - ogromna rzesza ludzi, nie pozwala aby zatrzymać się na dłużej i popodziwiać widoki, czy choćby zrobić ciut lepsze zdjęcie.

Kobe Luminarie 2010

Kobe Luminarie odbywa się co roku. Po raz pierwszy miało miejsce w 1995 roku i miało podnieść na duchu mieszkańców miasta po wielkim trzęsieniu ziemi. Całość naprawdę jest piękna i robi wrażenie, szkoda tylko, że wszystko trwa tak krótko - zaledwie trzy tygodnie.

Miałem szczęście załapać się na ostatni dzień. Ludzi od przesady i jeszcze więcej. Porządkowi nawołujący przez megafony, aby robiący zdjęcia uważali na ludzi idących za nimi i nie blokowali ruchu. A na dodatek deszcz z nieba.

Deszczowe Kobe

Wybrałem się do Kobe. Plan zwiedzania miałem ambitny jak zawsze, ale pogoda nie pozwoliła na jego realizację. Zamiast chodzić po ulicach miasta, większość czasu przyszło mi spędzić w kawiarniach i centrach handlowych.

Co udało mi się zauważyć, Kobe wydaje się być czyściejsze, spokojniejsze, bardziej zadbane i ładniejsze niż Osaka. Czy to za sprawą deszczu, nowej architektury, czy też po prostu nie udało mi się zobaczyć wystarczająco dużo - nie wiem. Z pewnością trzeba będzie odwiedzić to miejsce raz jeszcze, gdy będzie lepsza aura.

Osaka by night

ズブロッカ （Zuburokka）

Pamiętam jak Bruczkowski pisał w swojej książce o Żubrówce, która jest dostępna w japońskich sklepach monopolowych. Swego czasu oglądałem też chiński film „Suzhou River”, gdzie bohater lubił wypić napój ze źdźbłem trawy w środku. Wiedziałem więc, że ów trunek jest jako taki znany w Azji (choć w Korei go nie natknąłem się na niego). Mimo wszystko nie mogłem ukryć zdziwienia, gdy pewnego dnia do moich drzwi zapukał znajomy z Tajwanu, ściskając w ręku Żubrówkę.